وصیت نامه  امام  مجتبی  علیه السلام خطاب  به برادر خود امام حسین  علیه السلام

و  این  هم  وصیتی  است  که  از  امالی  شیخ (ره)  نقل  شده  که به برادرش  امام حسین(ع) فرمود:

" هذا  ما  اوصی  به  الحسن  بن  علی  الی  اخیه  الحسین  بن  علی : اوصی  انه  یشهد  ان  لا  اله

 الا  الله  وحده  لا  شریک  له ،  و  انه  یعبده  حق  عبادته ،  لا  شریک  له  فی  الملک ،  ولا  ولی  له

 من  الذل ، و  انه خلق  کل  شیء  فقدره  تقدیرا ، و انه  اولی  من  عبد ، و ا حق  من  حمد ،  من 

 اطاعه  رشد ، و  من  عصاه  غوی ، و  من  تاب  الیه  اهتدی .

وصیت نامه امام مجتبی علیه السلام خطاب به برادر خود امام حسین علیه السلام

و  این هم وصیتی است که از امالی شیخ(ره) نقل شده که به برادرش امام حسین(ع) فرمود:

" هذا  ما اوصی  به الحسن  بن  علی  الی اخیه  الحسین بن علی : اوصی  انه  یشهد  ان  لا  اله  الا

الله  وحده  لا  شریک  له ، و  انه یعبده  حق  عبادته ،  لا شریک  له  فی  الملک،  ولا  ولی  له من

الذل ، و انه خلق کل شیء فقدره تقدیرا، و انه اولی من عبد، و احق من حمد، من اطاعه رشد، و من

عصاه غوی ، و من تاب الیه اهتدی.

فانی اوصیک یا حسین بمن خلفت من اهلی و  ولدی و اهل  بیتک ان  تصفح عن  مسیئهم ، و تقبل

 من  محسنهم ، و تکون  لهم خلفا  و والدا ، و ان  تدفننی مع رسول الله صلی الله علیه و آله فانی

 احق به و ببیته ، فان  ابوا علیک فانشدک  الله بالقرابة  التی قرب الله  عزوجل  منک و الرحم الماسة

 من  رسول الله  صلی الله علیه و آله ان تهریق  فی محجمة من دم ، حتی نلقی  رسول  الله صلی

 الله علیه و آله فنختصم الیه و نخبره  بما  کان من الناس الینا  بعده" ثم قبض (ع) .₍₁₎

" این  است آنچه  وصیت می کند بدان حسن بن علی به برادرش حسین بن علی: وصیت می کند که

 گواهی دهد معبودی جز خدای یکتا نیست که شریک ندارد، او پرستش می کند او را بدان جهت که

 شایسته پرستش است، شریکی در سلطنت ندارد و سرپرستی از خواری برای او نیست، و براستی

 که هر چیزی را او آفریده و بخوبی و به طور کامل اندازه گیری آن را مقدر فرموده، و شایسته ترین

معبود، و سزاوارترین کسی است که او را ستایش کنند، هر که فرمانبرداری او کند راه رشد را یافته،

 و هر کس که نافرمانیش کند به گمراهی و سرگشتگی افتاده و هر کس به سوی او بازگردد

راهنمایی گشته است.

من تو را سفارش می کنم ای حسین به بازماندگانم از خاندان و فرزندان و خانواده خودت که از

 بدکارشان درگذری، و از نیکوکارشان بپذیری، و برای آنها جانشینی و پدری مهربان باشی، و دیگر

 آنکه مرا کنار رسول خدا دفن کنی که من به او و خانه او شایسته تر از دیگران هستم...

و اگر از این کار مانع شدند و جلوگیری کردند، من تو را به حق قرابت و نزدیکی که خدا برای تو قرار

 داده و قرابتی که با رسول خدا داری سوگندت می دهم که اجازه ندهی در این راه به خاطر من به

 اندازه خونی که از حجامت گرفته می شود خون ریخته شود تا آنگاه که رسول خدا(ص) را دیدار کنیم

 و شکایت خود به نزد او بریم، و آنچه از این مردم پس از وی بر سر ما رفته به او گزارش کنیم..."

این را فرمود و از دنیا رفت، درود خدا بر او باد.

و در روایت شیخ مفید(ره) اینگونه آمده که پس از

جریان مسموم شدن خود فرمود:

" فاذا قضیت فغمضنی و غسلنی و کفنی و احملنی

 علی سریری الی قبر جدی رسول الله (ص) لا جدد

به عهدا، ثم ردنی الی قبر جدتی فاطمة بنت اسد

رضی الله عنها فادفنی هناک، و ستعلم یا ابن ام ان

 القوم یظنون انکم تریدون دفنی عند رسول الله(ص)

فیجلبون فی ذلک، و یمنعونکم منه، و بالله اقسم علیک ان تهریق فی امری محجمة دم". " چون من

 از دنیا رفتم، چشم مرا بپوشان و مرا غسل ده و کفن نما، و مرا در تابوت و به سوی قبر جدم رسول

 خدا(ص) ببر تا دیداری با او تازه کنم، سپس به سوی قبر جده ام فاطمة بنت اسد رضی الله عنها ببر

 و در آنجا دفنم کن، و زود است بدانی ای برادر که مردم گمان کنند شما می خواهید مرا کنار رسول

 خدا(ص) به خاک بسپارید، پس در این باره گرد آیند و از شما جلوگیری کنند، تو را به خدا سوگند دهم

مبادا درباره من به اندازه شیشه حجامتی خون ریخته شود.